Home sweet home...

Na een nachtvlucht van een goeie 12 uren (waar ik geen oog bij had dichtgedaan) kwamen we eindelijk aan in Amsterdam. Mijn ouders stonden me op te wachten met een groot spandoek en het was een emotioneel terugzien met knuffels en kussen. Na een afscheid met de andere 5 meisjes die nu erg goeie vriendinnen geworden zijn, gingen we naar huis. We stopten in de frituur voor een klein frietje met een bockworst en een potje Hannibal saus (mijn vaste bestelling in de frituur). Het had nog nooit zo gesmaakt! Wat was ik blij om thuis te zijn!

Ik ben nu al enkele dagen thuis en de omgekeerde cultuurshock komt stilletjes aan piepen. Ik ben heel blij om mijn familie terug te zien en ze vast te kunnen pakken. Ik heb hen zoveel te vertellen, maar het is moeilijk om 3 maanden even samen te vatten als een familielid vraagt: “Hoe was het?”. Het gevoel van leegte is ook erg groot zonder de 5 andere meisjes, waar ik 3 maanden constant mee samenleefde. Ook de koele samenleving hier zet me aan het denken. Het is echt even ‘back to reality’. Het solliciteren begint en het studeren voor de komende examens ook. Ik ben zo dankbaar dat ik dit avontuur kon meemaken en ik zal het altijd met me meedragen.

Dit zal het laatste blogbericht zijn. Dankjewel om telkens een deeltje van mijn avontuur mee te lezen! Ik hoop dat je er van genoten hebt.

Oepsie Poepsies van de terugkomst: - In je bed kunnen kruipen zonder dat je je muggennet onder je matras moet steken. - Je benen in je bed kunnen strekken zonder dat je met je voeten tegen het einde van je bed zit. - Tanden kunnen poetsen zonder flessenwater! Eindelijk! - “Juist ze rijden hier rechts van de weg!” - Geen hartaanvallen meer tijdens het autorijden. - Geen afwas, maar vaatwasser! - Bye, bye handwas!

MARIE OUT!