Geen friet met ei, maar friet in ei.

Week 0: dinsdag 05/02.

Na een lange vlucht en toch wel enkele problemen met het gewicht van mijn bagage waren we veilig en wel toegekomen op de Kilimanjaro Airport. Daar stonden Luk, Els en Henry ons op te wachten. Henry is de directeur van de school van Elise en ik. Els en Luk zijn Belgen van ons project Train The Trainer en zijn hier nog tot vrijdag. Het was een heel warm welkom. We hadden enorm veel honger en moesten ook nog ontbijt kopen voor de volgende ochtend. De taxi chauffeurs brachten ons naar een supermarktje met een klein restaurantje naast. Daar deden we enkele inkopen en aten we iets. Ik vroeg frietjes met ei. Vreemd genoeg kreeg ik een mengeling van ei met frieten erin. Wel heel lekker!

We kregen al snel te maken met de Tanzaniaanse elektriciteit, die enkele keren is uitgevallen tijdens onze maaltijd. Na dit lekkere maal reden we door naar ons huisje. Ons huisje was veel mooier dan we hadden verwacht! We lieten al onze koffers staan en gingen vroeg ons bed in, want met het uursverschil was het al 2 uur later dan in België en in de ochtend gingen we meteen op stap met Luk en Els.

Oepsie poepsies van de dag:

- Liegen dat je hier bent als toerist en geen vrijwilliger, omdat je dat een goedkoper visum krijgt.

- Iemand die zegt: "Welcome to Africa", als de elektriciteit uitvalt.