Waterfalls are the proof that falling down can be beautiful.

Zaterdag 23/03: Vandaag stonden we vroeg op om naar de watervallen te gaan. Na een goeie rit van 2 uur, stopten we even aan de voet van de Kilimanjaro. Laten we zeggen dat het heel erg kriebelde om niet meteen te beginnen aan de beklimming. Van de Kilimanjaro zelf was er geen spoor, die had zich verstopt achter de wolken. We zijn hier al een maand en een half, maar hebben deze immense berg nog niet kunnen bewonderen. Na deze rit reden we nog een kort stukje verder naar de waterval. Eenmaal aangekomen moesten we nog een heel stuk naar beneden om bij de waterval te geraken. We kregen een stok toegereikt en begonnen aan de afdaling. Al snel werd duidelijk waarom we een stok hadden gekregen. Wat een afdaling! De waterval zelf vond ik niet zo spectaculair. Het is iets wat je in Kroatië of zelf in Spanje ook kan bewonderen. De natuuromgeving errond is iets helemaal anders. Het was precies alsof we in het regenwoud zaten. We trokken ons bikini aan en gingen het koude water tegemoet. Samen met ons Afrikaanse vrienden volgden we de stroom en kwamen we uit bij een ander klein watervalletje waar we nog eens konden zwemmen. Na deze dag reden we terug naar huis. Onze Afrikaanse vrienden stopten in Mochi om iets te drinken. Ze vertelden ons dat de kans groot was dat we ’s avonds de Kilimanjaro konden zien. Dus bleven we eventjes in Mochi. En ja hoor! De immense Kilimanjaro konden we eindelijk bewonderen. Hij was zo hoog dat je zou denken dat het een stukje donkere wolk was.

Oepsie poepsies van de dag: - Je slippers meerdere malen verliezen in het water. - Koude douche onder de waterval? - Je toch niet zo veilig voelen in het water, omdat je bang bent van rare beesten. - Helemaal uitgeput zijn na de beklimming terug naar boven van de waterval, terwijl je graag de Kilimanjaro zou beklimmen. - In het midden van de straat stoppen om de Kilimanjaro te bewonderen.