I'm yelling timber!

Week 2: 18/02 – 22/02 Maandag: Vandaag was een heel productieve dag. We deden enkele voorbereidingen voor ons eerste project. We spraken af met Henry om woensdag samen ons materiaal te halen voor onze kapstokken. Elise en ik hadden een heel goed idee voor een tweede project. Het is al snel voor een tweede project, maar we willen er graag zo snel mogelijk mee starten. We zagen dat er elke vrijdag een sportdag gepland staat, maar er eigenlijk nauwelijks tot niet gesport wordt. Ook op de andere dagen van de week staat sport niet op de planning. We zien ook dat kinderen vol zitten met energie en hier moeilijk mee weg kunnen. In de speeltijd en middagpauze mogen de leerlingen niet spelen op de speelplaats. In de middag moeten ze hun eten halen en dan in de klas opeten. Zijn ze klaar, dan moeten ze werken in hun schrift of leren. Hier willen Elise en ik een handje mee helpen. Wij willen elke vrijdag de sportlessen overnemen en aan alle klassen elk om beurt een sportles geven. We stelden dit voor aan Henry en hij vond dit een goed idee. We stelden een schema op van onze stageperiode. We gaven dit blaadje af aan alle betrokken partijen en vroegen ook of dit voor iedereen goed was. Hierop kunnen ze lezen wanneer we in welke klas zullen staan. Nadat we de toestemming van iedereen hadden, deden we al enkele voorbereidingen voor ons 2de project

Voor we naar huis gingen, gebeurde er iets wat zowel Elise als mij geraakt heeft. Toen we in de leraarskamer zaten begon een leerkracht plots een leerling met een stok te slaan. Het was enorm hard en meerdere malen na elkaar. Dit gebeurde vlak voor onze neus zonder enige aanleiding. De andere leerkrachten stonden er gewoon mee te lachen. Ik was hiervan enorm aangeslagen en wist niet goed wat te doen of zeggen. Elise daarentegen schoot meteen in actie, ze zei dat ze moesten stoppen en vroeg vervolgens de leerkracht in kwestie mee naar buiten. De leerkrachten begonnen allemaal te lachen toen Elise dit vroeg. Eenmaal buiten zei Elise dat ze echt niet wilt dat dit gebeurt vlak voor onze neuzen. Na een korte “Okay, sorry” gingen Elise en ik naar een andere kamer. We waren allebei enorm aangeslagen. Ik wist ook helemaal niet dat ik het zo moeilijk zou hebben, bij het zien van dit tafereel. Hierna hadden we een gesprek met de directeur. Hij ging de leerkrachten er nog eens op wijzen dat dit niet kan gebeuren in onze aanwezigheid. Na enkele traantjes gingen we met een heel dubbel gevoel naar huis. Eenmaal thuis kon ik de woede wat laten zakken en kon ik het een plaats geven. In deze cultuur is het de manier van doen en als we eerlijk zijn is het nog niet zo lang geleden dat dit ook in België gebeurde. Ik vind het nog steeds helemaal niet oké, maar ik zie het als een leerkans om zoveel mogelijk alternatieven te tonen aan de leerkrachten. (ICOM 2.3, ICOM 2.8, ICOM 3.1, ICOM 4.8)

Dinsdag: Vandaag gingen Elise en ik samen naar pre-unit gaan observeren. We hebben hier een co-teaching stage gepland. We willen in de B klas en in de A klas 1 week lesgeven. In elke klas is er een assistent die helpt met verbeteren, maar als die klaar is doen die niets meer. Wij willen graag aantonen hoe je een assistent zinvol kunt inzetten tijdens de lessen. We weten ook dat dit een soort van hiërarchie is dat de assistent niks anders mag doen dan verbeteren, maar we willen graag de leerkrachten de voordelen hiervan tonen. In deze klas viel ons op dat er enorm weinig variatie is op vlak van werkvormen. De leerkracht zegt voor en de leerlingen zeggen na, dit de hele dag door. We hebben wel het gevoel dat deze leerkrachten openstaan om nieuwe dingen te leren. (ICOM 3.1, ICOM 4.7, ICOM 5.1)

Woensdag: Vandaag begonnen we met de effectieve uitwerking van ons project. We zouden vandaag samen met Henry om haken, hout (timber) en verf gaan bij de locals, omdat wij de taal nog niet zo machtig zijn. Eenmaal toegekomen op school was er geen spoor van onze directeur. Een uur en een half later kwam hij aan op school. Toen we hem vroegen wanneer we zouden vertrekken viel hij helemaal uit de lucht. Hij zei dat hij niet meekon omdat hij het druk had. Hij belde voor ons wel een taxi chauffeur (die matig Engels sprak) om ons te brengen naar de winkels. We stelden ons flexibel op en het werd een heel leuk avontuur. We moesten wel met handen en voeten en onze beperkte kennis van Swahili uitleggen wat we wilden. Ik voelde me even geen muzungu meer. Het lukte om alles te kopen wat we zochten. Het was ook wel leuk om dit niet in een grote zaak te kopen, maar bij de locals, zo steunen we ook een beetje de plaatselijk bevolking. Eenmaal we terug waren op school begonnen we met de planken te schuren. De interesse van de vele leerkrachten viel ons enorm op. Ze kwamen elk om beurt vragen wat we aan het doen waren. Toen we alles uitlegden, waren ze enorm enthousiast. Dit gaf ons een heel fijn gevoel. Ook de directeur was plots enorm vriendelijk. We merkten wel op dat de directeur wilde dat we ons haasten met het project. Hij gaf aan dat wij blank zijn en dus alles doen met haast. Dit is duidelijk een veralgemening die hij heeft over blanken. Toen we hem uitlegden dat wij ook nog lessen moeten geven en niet de hele dag aan ons project konden werken was hij wel wat teleurgesteld. (ICOM 1.2, ICOM 2.2, ICOM 3.5, ICOM 4.1, ICOM 4.2)

Donderdag: Vandaag bezochten we verschillende scholen om een beter beeld te krijgen van het Tanzaniaans onderwijs. We besloten om de eerste school als echte Tanzanianen te bezoeken en namen het openbaar vervoer om er te geraken. Een uur en een half later kwamen we aan bij de Albehije Frankosea school. Het bezoek aan deze school vond ik wat dubbel. Toen we aankwamen moesten we in the office van de headteacher wachten. Ze ging de andere leerkrachten gaan ‘melden’ dat we er waren. Met als gevolg dat alle lessen ‘perfect’ waren en er geen stok te zien was. We vonden wel enkele dingen een beetje vreemd. Zo vonden we didactisch materiaal van wiskunde op de banken van de leerlingen in een taalles. Toen we na een uitgebreid afscheid naar buiten liepen en langs dezelfde klassen passeerden, zagen we een heel ander verhaal. Didactisch materiaal was weg, hoeken die we voordien zagen waren weg, in enkele klassen was er zelfs geen leerkracht te bespeuren. We zagen dus wel dat ze in staat zijn om het op een betere manier te doen, maar dat ze al snel terugvallen op hun oude wijze. Na een uitgebreide lunch in Africafé bezochten we Arusha school in het centrum. Dit is een staatschool met ruim 1250 leerlingen. Toen we aankwamen zagen we al snel wat voor immense school het was. We kregen een rondleiding van 2 leerlingen. Per klas zaten er ongeveer 60 leerlingen, wat voor een staatschool eigenlijk nog meevalt. We zagen ook veel albino’s, wat we in andere scholen niet tot nauwelijks zien. Toen we vroegen hoe dit kwam, vertelden de leerkrachten dat ze hier aanvaard worden en niet worden uitgesloten. Over dit laatste hebben we wel onze twijfels want we zagen enkele leerlingen alleen ronddwalen op school. Toen we verschillende klassen binnenliepen werden we enorm luid onthaalt door de leerlingen. In de school hebben ze ook een zwembad, die wordt jammer genoeg al enkele jaren niet mee gebruikt. Na een laatste bezoek aan Alex de schildpad van 250 jaar oud gingen we naar huis. (ICOM 5.1, ICOM 5.3)

Vrijdag: Vandaag vond ik een minder goeie dag. Toen we aankwamen op school stond Henry ons al op te wachten om verder te doen aan ons project. Wij vonden dat hij enorm opdringerig overkwam. We hoopten dat dit maar onze gedachten waren, maar de rest van de dag verliep gelijklopend. Hij commandeert ons af en toe met “ga dit eens halen”, “verplaats dit eens naar daar, neen naar daar”, “dit is niet goed”… Kortom we hebben af en toe het gevoel niet meer dat het ons project is. Volgende week start Elise in nursery class. De directeur wil dat Elise de helft van de klas voor zich neemt in een nieuw lokaal. Dit lokaal moest nog geleegd, opgeruimd, gekuist en klaargezet worden. Nadat we dit gedaan hadden moest we ook nog enkele tafels vernissen. Ik moest even weglopen om mijn lesonderwerpen te gaan vragen aan mijn mentor voor volgende week. Toen ik binnenkwam in de klas was er geen leerkracht te bespeuren. 3 leerlingen lagen te slapen en de rest zat wat rond te kijken. Ik kon dit moeilijk aanzien en begon Galgje met hen te spelen. Ze vonden het fantastisch. Na een halfuurtje kwam de leerkracht terug.

’s Avonds gingen we gaan barbecueën bij Ali en zijn vrienden. Dit de zoon van mama Hindu, die een goeie vriend is geworden. Van het vlees hebben we niet te veel genoten voor onze magen, maar het fruit en de chapati’s waren heerlijk! We zongen samen verschillende liedjes en leerden ook enkele Afrikaanse dansen. Ik blijf versteld staan van hun gevoel voor ritme. Wij leerden hen de indianendans. Alhoewel dit niet al te makkelijk ging. (ICOM 4.3, ICOM 4.4)

Oepsie poepsies van de week: - Een loopneus hebben in 30 graden. - Via Google Vertaler met de plaatselijk bevolking praten. - Horen dat we moeten doorwerken, omdat blanken nu eenmaal altijd gehaast zijn. - Nog nooit naar het toilet gegaan zijn op school. - Een albino zien en denken dat hij of zij een blanke is. - Zeggen dat je maag het niet aankan, terwijl je het eigenlijk gewoon niet lust. - De indianendans doen op Afrikaanse muziek.