"Teacher Marie! Teacher Marie!"

Week 1: maandag 11/02 - 15/02

Maandag Vandaag stond de tweede observatie dag gepland. Voordat de bel ging moesten alle leerlingen in rijen verzamelen op de speelplaats. Daar zongen ze samen het volkslied. Met onze beperkte kennis van het Swahili konden we al enkele woorden van het lied begrijpen. Terwijl ze in deze rijen stonden werden de leerlingen gecontroleerd op propere nagels, juiste kledij en nette tanden. Daarna nam de directeur het woord. Hij stelde Elise en mezelf voor aan alle leerlingen. De leerlingen moesten dan enkele keren luid in koor onze naam roepen. “Wat leuk”, dachten we. Tot de directeur zich plots omdraaide en vroeg of wij nog iets wilden zeggen. Ik haalde mijn beste Engels naar boven, en verzon ter plaatse enkele korte zinnen. Na dit stressvolle moment begonnen de lessen. Ik vond dat de lessen over het algemeen goed verliepen. Het viel me wel op dat de leerkracht heel vaak wegliep uit de klas, als de leerlingen iets overschreven. In België gebeurt dit nauwelijks. De middagpauze was aangebroken en wij zagen een heerlijke emmer vol met makande staan. Ik zal eerlijk zijn, het smaakte ietsje beter dan dat het eruit zag, maar het was zeker geen vijfsterren menu. In de namiddag gebeurde er eigenlijk niks. De leerlingen zaten de hele namiddag huiswerk over te schrijven van op het bord. Wanneer ik de leerkracht hier een vraag over stelde, vertelde hij me dat dit elke namiddag zo is. Hij vertelde mij dat de leerlingen hier veel tijd nodig hebben om dingen over te schrijven. Als ik in de klas keek, deden de leerlingen helemaal niet door met het huiswerk over te schrijven. Volgens mij is dit een beetje de ingesteldheid hier. Alles gebeurt polé, polé (op het gemak). Toch denk ik dat je met deze verloren tijd heel wat kunt doen met de leerlingen. Op het einde van de dag konden we mee met de schoolbus richting ons huisje.

(ICOM 1.2, ICOM 5.3, ICOM 2.4)

Dinsdag Vandaag vertrokken Elise en ik opnieuw met volle goesting naar onze stageschool. We merkten dat er veel over ons gepraat werd in de leraarskamer. We hoorden telkens ‘muzungu’ wat blanke betekent. Dit geeft ons soms wel een ongemakkelijk gevoel. Langs de ene kant probeer ik te denken dat ze niet automatisch slechte dingen over ons vertellen. Ik zag opnieuw enkele goeie lessen. De inhoud op zich vond ik goed uitgelegd. Het valt me wel op dat er telkens wordt gewerkt met een klassikale instructie met daarna individuele oefeningen. Ik heb ook een vreemd voorval gezien. Een jongen had een kauwgom in zijn mond. Toen de leerkracht dit zag moest hij zijn kauwgom afgeven aan de leerkracht. Daarna hing de leerkracht de kauwgom aan de jongen zijn hoofd. Iedereen in de klas vond dit grappig. Ik vond het voor de leerling eerder een beetje vernederend. De leerkrachten proberen ons telkens te forceren om te eten en te drinken in de speeltijden en over de middag. In België zou dit worden gezien als opdringerig, maar hier is het zeker niet met slechte bedoelingen. Ik denk dat ze dit vooral doen om vriendelijk en gastvrij over te komen. In de namiddag waren de leerlingen opnieuw huiswerk aan het overschrijven. De klasleerkracht zat naast mij en ik vond het een ideaal moment om het eens over de verschillen tussen België en Tanzania te hebben. Hij kwam met de vraag of er ooit iets in ons nieuws verschijnt over Tanzania. Ik vertelde hem eerlijk dat het ‘homoprobleem’ van Tanzania wel al eens ons nieuws had bereikt. We hebben hier een heel uitgebreid gesprek over gehad. Hij vertelde mij dat het probleem vooral zit bij de voortplanting die geen plaats meer kan vinden bij een homokoppel. Hier in Tanzania bepaalt het aantal kinderen die je hebt, je aanzien en status. Ik begrijp zijn standpunt, maar ik blijf er mijn eigen mening en visie over hebben. Ik vertelde hem ook mijn mening over dit onderwerp en hier had hij veel respect en begrip voor. Ik had een heel goed gevoel bij dit gesprek. (ICOM 2.3, ICOM 2.5, ICOM 3.2, ICOM 3.3, ICOM 4.2)

Woensdag: Ik wen er maar niet aan om elke ochtend een hand of knuffel te geven en telkens een kort gesprek te voeren over hoe het met je gaat. Alhoewel ik dit heel leuk vind, is het erg tijdrovend. Maar tijd is hier, in tegenstelling tot in België niet van het grootste belang. Vandaag stond ik in class 2 bij Mr. Hamadi. Toen ik het uurrooster bekeek van deze klas, viel me al heel snel op dat leerkrachten de tijd van de lessen ook niet al te serieus nemen. Soms zijn er 6 lessen gepland en geven ze er maar 2. De leerlingen klappen hier telkens voor elkaar als er iemand een juist antwoord geeft. Dit op zich vind ik enorm leuk. Alleen doen ze het zodanig veel dat het volgens mij niet veel betekenis meer heeft. In class 2 valt het me ook op dat de leerlingen niet vaak hun vinger in de lucht steken en af en toe heel luidruchtig zijn. De les science vond ik echt heel erg leuk. De leerkracht begon plots een toneeltje te spelen en had de leerlingen op deze manier helemaal mee. In de les Engels vond ik het heel moeilijk om mee te volgen. Hun Engels is helemaal anders dan het onze. Ik zag ook enkele fouten in de les. An island werd uitgesproken als an Iceland en the earth werd uitgesproken als the ierth. In de namiddag gebeurde er opnieuw niets. Elise en ik zaten samen en zo kwam ons eerste projectidee tot stand. In enkele klassen zitten de leerlingen de hele dag met hun boekentas op hun rug. Dit is niet alleen heel slecht voor de rug, maar het hindert ook de bewegingen die een leerling moet maken om te schrijven. We willen daarom heel graag kapstokken in de klassen hangen. (ICOM 2.7, ICOM 1.2)

Donderdag: Vandaag observeerde ik bij Mr. Liberatus in class 3. Toen ik zijn uurrooster bekeek, merkte ik een foutje op. Class 3a had 2 uur meer wiskunde dan 3b. Toen ik de leerkracht hierover aansprak, viel hij totaal uit de lucht. Hij sprak hierover met de headteacher en tegen de namiddag waren de uurroosters aangepast. Toch wel een beetje vreemd dat niemand dit eerder opmerkte. In de ochtend participeerde ik bij de les wiskunde. Ze leerden breuken met elkaar optellen. Ze begrepen wel hoe ze het moesten doen, maar ik merkte op dat de kennis van optellen tot 10 nog niet geautomatiseerd was. Leerlingen moesten heel lang nadenken over 5 + 3 en soms was het antwoord nog altijd verkeerd. Ik ging vlug naar buiten en haalde er steentjes bij om de leerlingen te helpen tellen. Het hielp hen, maar ik merkte dat de leerlingen dit niet gewend waren. Mr Hamadi, kwam mij halen om te zeggen dat hij een les buiten zou geven. Dit wilde ik niet missen. De les ging over kleren wassen. Dit deden ze met de 2 parallelklassen samen, wat ik heel goed vind. Hij had hele goeie bedoelingen met de les, maar organisatorisch liep het soms wat fout. De helft van de leerlingen hoorde niets en de anderen moesten toekijken hoe de leerkracht een kledingstuk waste. (ICOM 4.2, ICOM 4.6)

Vrijdag: Vandaag was het ‘sportdag’. Toen we keken op het uurrooster bleek dat elke klas maar een halfuurtje sport had en vandaag ging dit in geen enkele klas door. Misschien is dit een leuk idee voor een tweede project. Gelukkig hadden wij ook nog andere plannen. Vandaag stond ons eerste intervisie gesprek op de planning. Een gesprek over het schooluniform, straffen en beloningen. Het draaide snel uit tot een heel interessant, maar ook wel confronterend gesprek. We leerden over het feit dat meisjes nog eens een broek onder hun rok moeten dragen. Dit is namelijk ter ‘preventie’ van mannen met slechte bedoelingen. We leerden bij over hoe de man/vrouw verhouding in Tanzania is en ook wel hoe deze stilaan aan het veranderen is. Ook over het roze uniform die ze willen veranderen. Dit vinden enkele jongens namelijk niet zo leuk. We leerden bij over het gebruik van de stok en we ondervonden ook dat beloningen niet echt van toepassing zijn op onze stageschool. Het was een gesprek waarin we echt luisterden naar elkaar en waar we ook openstonden voor de visies van anderen. Vandaag volgenden we ook de les Swahili (of dat probeerden we toch). De leerling die naast ons zat moest ons enorm veel helpen. Uiteindelijk leerden we veel nieuwe woorden

en kunnen we nu ook tellen tot 10. Het laatste uurtje hielpen we mee om enkele didactische tekeningen te maken op grote bladen, zo maakte ik een tekening van het lichaam met de bijhorende lichaamsdelen. Na school spraken we af met de andere studenten om iets te gaan eten in Palace hotel. Vanuit dit restaurant heb je een heel mooi uitzicht over Arusha.

Na een hele week eten in de school, smaakte dit zeker. (ICOM 2.4, ICOM 3.1, ICOM 4.5, ICOM 1.3, ICOM 1.4)

Oepsie poepsies van de week: - Overal klokken zien, maar nooit eentje die werkt (zelfs die op de grote markt niet). - Leerkrachten die verwonderd zijn over je tekenkunsten terwijl je helemaal niet kunt tekenen. - Schrikken als leerkrachten boeken tegen elkaar slaan om het stof eruit te kloppen. - Vreemd kijken als leerlingen over je moedervlekken wrijven, omdat ze denken dat het vuil is. - Fouten vinden in de uurroosters van de leerkrachten. - Niet weten waar eerst kijken op de speelplaats, omdat iedereen je naam roept. - Zelf eten inscheppen, omdat anderen je anders veel te veel geven. - Een klein beetje lachen als je merken ziet als Adididas of Abidas.